Het verhaal van Coby
Ik ben Coby de Vreugd en sinds 2009 moeder op afstand. Mijn dagen vul ik graag met tekenen, fotografie, wandelen en zwemmen. Maar het mooiste moment blijft: samen met mijn kinderen een kopje koffiedrinken.
Op 7 december 2009 heb ik een van de moeilijkste beslissingen in mijn leven genomen: ik heb ervoor gekozen om mijn kinderen in een pleeggezin te laten plaatsen. Thuis was het geen veilige plek meer voor ons. En als moeder wil je maar één ding — dat je kinderen veilig en liefdevol kunnen opgroeien. Die keuze bracht veel verdriet met zich mee. Ik heb ze intens gemist. Er waren dagen dat ik huilend en scheldend naar huis ging. Maar ik wist: mijn pijn mag nooit hun geluk in de weg staan.
Daarom heb ik mijn hart opengezet voor de pleegouders en voor pleegzorg. Ik wilde dat mijn kinderen zich geliefd en geborgen zouden voelen — en dat is gelukt. Laatst bevestigden ze dat zelf nog, en dat raakte me diep. De pleegouders hebben mijn kinderen opgevoed alsof het hun eigen kinderen waren. Ze kregen drie pleegzussen die hen als broer en zus omarmden. Maar zoiets ontstaat niet vanzelf. Daar moet je samen hard voor werken.
Ik wil mijn verhaal delen met iedereen die wil luisteren. Omdat ik geloof dat ieder kind het verdient om zich gehoord, gezien en geliefd te voelen. En dat ouders — ook als ze op afstand staan — een band met hun kinderen mogen blijven opbouwen. Samenwerking tussen ouders, pleegzorg en pleegouders is essentieel. Want uiteindelijk draait het om de toekomst van onze kinderen.