Marlene Venant

Ik  ben Marlene 52 jaar en ben getrouwd  in 2009. Mijn kinderen zijn van  2007 en 2010, nu 5en  17jaar oud.

Beide ADHD diagnosticeert . Wij wonen momenteel samen met  3 katten in huis. Wij houden van op vakantie gaan  met onze caravan.

Het gaat goed met ons als gezin samen. Het allerbelangrijkste is dat we open  en eerlijk hebben gepraat over wat de uithuisplaatsing gedaan heeft met ons als ouders maar ook met de kinderen.

Mijn kinderen woonden van 10 augustus 2019 tot december 2020 in een gezinshuis. Dat ze uithuisgeplaatst  werden was mijn grootste angst. ondanks dat ik besefte dat het niet goed ging thuis en met mijzelf werd ik heel gesloten en weigerde ik ook hulp van buitenaf ( er kwamen als signalen binnen dat het niet zo goed ging met de kinderen bv op school.  Op school wilden ze ook heel graag in gesprek met mij en ontkende ik alles en vertelde dat ik een slechte periode had maar dat ik er alles aan  deed om het weer goed te laten gaan en vertelde dat ik onder behandeling was bij de GGZ.

Toen ze uithuisgeplaatst ( crisis uithuisplaatsing )  werden  merkte ik dat ik er  niet  over wilde praten in mijn omgeving het was een taboe dat ze niet meer thuis woonden. Het  was  erg eenzaam dat ik mijn ervaring  niet kon delen in mijn omgeving de schaamte was groot. 

Er kwam heel veel op mij / ons af we moesten zoveel regelen het was te veel omdat het ook niet goed met mij ging kon ik niet gelijk 100 % mijzelf inzetten

Het is ook belangrijk om iemand in je omgeving  te hebben waar je mee kan praten je  verdriet, wanhoop , eenzaamheid en de pijn die je voelt  te delen. Echter mijn netwerk keerde zich de rug toe en wilde geen contact hebben, dit vond ik heel erg want juist dan heb je iemand nodig.

 Mede daardoor  wil ik mij  inzetten voor ouders die  nu het zelfde meemaken. Want eenzaam hoef je  dit proces niet mee  te maken. Als ik terug kijk wilde ik dat ik wist  wat ik nu weet en had ik mij minder eenzaam gevoeld en had ik veel beter de weg geweten hoe ik met deze uithuisplaatsing om kon gaan. Gelukkig had bij de GGZ een zeer goede hulpverlener die er voor mij was in deze periode waardoor ik mij staande kon houden en aan mijzelf kon werken ik maakte uiteindelijk stappen vooruit dit gaf mij een lichtpuntje dat ik sterk genoeg was om dit te overleven en kon knokken om mijn kinderen weer thuis te krijgen.

Ik besef zeker dat ik veel geluk heb gehad dat mijn kinderen weer terug naar huis konden keren het had ook helemaal anders kunnen verlopen. Door de terugplaatsing werden wij als ouders gecomplimenteerd dat we een succes verhaal waren , echter een succes verhaal hoeft niet alleen maar te betekenen dat de kinderen weer thuis kunnen wonen. het succes zit hem ook zeker dat je, je als ouder gezien en gehoord voelt en dat je een plek mag blijven innemen in het leven van je kind die niet thuis kan wonen door verschillende omstandigheden.

Mede door mijn ervaring met het uithuisplaatsen van mijn kinderen besefte ik dat ik wat met deze ervaring wilde doen.

Wij als ouders hebben begeleiding gekregen van Simba Familliezorg de kernelementen die zeer belangrijk zijn is o.a dat ouders gezien en gehoord moeten worden er wordt samen gewerkt met het hele gezin waardoor de kans op terugkeer naar huis aanzienlijk verbeterd wordt.

Ouders die te maken krijgen met een uithuisplaatsing staan op dat moment niet sterk in de maatschappij en zeker staan ze niet in hun krachten want ondanks dat er een uithuisplaatsing is hoeft niet perse te betekenen dat er geen krachten zijn bij ons werden onze krachten benoemd en hiermee zijn we aan de slag gegaan deze nog meer te verbeteren.

Het is zo belangrijk dat deze krachten uitgelicht worden " een stip aan de horizon " je krijgt immers al een bak ellende over je heen wat je niet goed gedaan hebt en waar aan gewerkt moet worden.

;Het heeft mij enorm geholpen ik kreeg weer meer positiviteit. en vertrouwen dat het wel goed kan komen.

Er wordt continue aan je gevraagd om samen te werken maar wat is samenwerken ? Hoe kom je in de positie om samen te werken , Hoe krijg je het vertrouwen in de wereld van jeugdzorg "? Ik riep altijd dat ik de spelregels niet kende! echter heb ik een omslag kunnen maken om mijn eigen gebreken onder ogen te kunnen zien en erkennen van deze gebreken dat was wel het moeilijkste van allemaal want het is allemaal zo makkelijk om alles op jeugdzorg af te kunnen schuiven de ontkenning aangaan maar toch konden wij als ouders een ommezwaai maken waardoor er een gelijk matige samenwerking ontstond .

Dit is ook een van mijn grootste kracht geworden ik kan nu heel goed onder woorden brengen open en en eerlijk wat ik nodig had en dit doorgeven aan professionals mijn ervaring gebruiken die met ouders werken met een open en eerlijke blik ga ik het gesprek aan waarbij ik mij mijn aandeel in het verhaal zeker niet spaar maar wel vertel hoe ik deze verandering kon bekrachtigen.

Een van mijn grootste trots is dat ik nu samen met mijn toenmalige familie begeleider van Simba familie zorg 1 dag mee train als ervaringsdeskundige ouder deze training bestaat uit 3 dagen.

Simba Familiezorg - Centrum Natuurlijk

Simba Familiezorg - Elk kind een familie - SOS Kinderdorpen

Persoonlijke linkedin pagina van Marlene

Linkedin bedrijfspagina: Diensten Buro Marlene

Linkedin groepspagina Mijnkinduithuis.nl

Ik zet mijn ervaring graag in op de volgende manieren:

1. Colleges geven aan studenten.
2. Lezingen en workshops geven aan professionals.
3. Bijwonen van casuïstiek vergaderingen.
4. Interviews geven.
5. Ik ben lid van de cliëntenraad van jeugdbescherming West .

Neem contact om met info@likeabuddy.nl om Marlene hiervoor te benaderen.

Ik merkte dat toen ik  opnieuw in mijn  kracht  kwam  dat  ik sterker werd, mede  door  meer zelfvertrouwen te krijgen en door te geloven dat ik echt geen slechte moeder was omdat de kinderen tijdelijk ergens anders  woonden.  

Ik ben een  zeer empathische  vrouw mede ook door mijn zorgervaring ben ik in  staat om mij in  te leven in de  situatie  van een ander.  

Door meerdere trainingen  maar ook GGZ behandelingen die ik heb gevolgd ben ik meer in contact met mijzelf  gekomen, ik ben geneigd  veel vanuit mijn hoofd  te denken waardoor situaties erg groot kunnen worden nu ik hier meer bewust  van ben en ga worden ( dit is nog een leerproces )  kan ik veel beter terug reflecteren op mijn handelen maar ook hoe het zover is gekomen dat mijn kinderen uithuisgeplaatst zijn.

Terugkijkende ben ik meer mijzelf gaan waarderen een mag ik zijn zoals ik ben. Het hoeft allemaal niet perfect te zijn. Dit geeft mij meer rust en ruimte om mij dienstbaar op te stellen en te zijn wie ik wil zijn.